Afgewacht en daarna losgelaten

Het zal je niet verbazen als mijn vorige blogpost over een man ging. Hier het vervolg.

Ik heb het afgewacht. Niets gedaan vanuit mijn gevoel, maar afgewacht, geluisterd, aardig gedaan en tot de conclusie gekomen dat het niet ging werken.

Gister overdag vriendelijk gedaan. Daarna toch een berichtje gestuurd met hoe ik mij over bepaalde dingen voelde. Ik dacht even dat er uit kwamen, tot gisteravond ons telefoongesprek van ruim een uur.

Het komt er op neer dat hij zichzelf en zijn partner aan een bepaalde standaard houdt. Hij heeft verwachtingen en dingen nodig om dit (ons) te laten slagen.

Zo moet ik bijvoorbeeld zo snel mogelijk slank zijn. Hij is namelijk erg gezond en anders pas ik niet bij hem. Omdat hij niet zeker is dat ik het ga volhouden, wil hij alles wat een relatie inhoudt hebben, zonder het formeel een relatie te noemen. Ik zou mij dus eerst moeten bewijzen.

Hij geeft wat dat betreft gemixte signalen af. Want aan de ene kant is zogenaamd alles goed en vindt hij me geweldig, aan de andere kant als ik niet gezond ga worden, dan wordt het niets. Zo valt hem alles op, als ik bijvoorbeeld de trap niet neem of iets in zijn ogen verkeerd eet of drink. Een dag niet gesport heb en oh ja dat ik positief vertelde dat ik eerder veel was afgevallen, hoorde hij alleen maar uit dat ik dus jojo.

Hij wil dus “iets” met mij beginnen maar te gelijkertijd ben ik onvoldoende en zou hij mij al willen veranderen. Dat is al niet okay!

Maar was het alleen maar mijn gewicht. Hij schijnt een simpele levensstijl te hebben. Dus wat ik koop, wat ik kijk, waar ik heen ga, hoeveel ik mijn telefoon gebruik, wanneer ik ga slapen, hoe met HEM om te gaan, zijn allemaal BELANGRIJKE dingen voor hem en daar zou ik dan al aan moeten gaan voldoen.

Hij vergelijkt situaties met zijn ex en is daardoor extra kieskeurig. Ik merk dat ik niet alleen een soort druk voel, maar ook dat ik hem verkeerd heb ingeschat. Hij is vaak aardig, maar niet zo lief en empatisch als ik dacht.

Het idee dat dit mijn toekomst zou zijn, waar hij spring zegt en ik vraag hoe hoog, ga ik niet gelukkig van worden.

Even de dingetjes die ik al gedaan heb voor hem: Lange wandelelingen? Sure ik koop dure wandelschoenen. gezond vegetarisch eten? Tuurlijk ook ik eet minder of geen vlees. Je wilt dat ik 3 dagen in de week ga sporten? Ok, ik neem een abonnement op de sportschool (deze heb ik gelijk weer afgezegd. Zit nergens aan vast). Ik durf niet eens wat anders dan water te pakken of hij keek me al raar aan.

Ik wou graag dat dit ging werken, want het begin tussen ons was zo leuk. De dagen samen waren ook fijn. Nul irritaties of dingen die ik aan hem wou veranderen. Ik dacht juist dat we een positieve invloed op elkaar zouden kunnen hebben.

Ik heb hier trouwens nog niet eens verteld dat hij redelijk pessimistisch in het leven staat. Als hij dingen in het nieuws ziet dan is de drang bij hem erg groot weer naar het buitenland te vertrekken. hij heeft daar een sterke mening over en ziet eigenlijk het leven vooral verkeerd gaan.

my god.. voel je je energie al wegstromen na het lezen van al dit? Dan kan hij wel ontzettend knap en intelligent zijn, maar damn ik kan dit niet hoor.

Het fijne is nu wel dat ik een beslissing heb genomen niet uit emotie maar vanuit een helder brein in combinatie met mijn hart. Daardoor heb ik niet het gevoel spijt te gaan krijgen. Ik moet hem de vriendelijke mededeling nog doen, maar dat komt later vandaag. Ik wil niet meteen zijn hele werkdag verpesten.

Het rare is wel dat hij opeens vanochtend weer heel lief was. Zoals in het begin. Het telefoongesprek heeft hem duidelijk veel goeds gedaan. oeps. Ja ik was ook wel erg meegaand. Het was nogal overheersend en daar ben ik gevoelig voor. Toch zou ik nooit over mij heen laten lopen.

Ik ga jullie op de hoogte houden.