Afgewacht en daarna losgelaten

Het zal je niet verbazen als mijn vorige blogpost over een man ging. Hier het vervolg.

Ik heb het afgewacht. Niets gedaan vanuit mijn gevoel, maar afgewacht, geluisterd, aardig gedaan en tot de conclusie gekomen dat het niet ging werken.

Gister overdag vriendelijk gedaan. Daarna toch een berichtje gestuurd met hoe ik mij over bepaalde dingen voelde. Ik dacht even dat er uit kwamen, tot gisteravond ons telefoongesprek van ruim een uur.

Het komt er op neer dat hij zichzelf en zijn partner aan een bepaalde standaard houdt. Hij heeft verwachtingen en dingen nodig om dit (ons) te laten slagen.

Zo moet ik bijvoorbeeld zo snel mogelijk slank zijn. Hij is namelijk erg gezond en anders pas ik niet bij hem. Omdat hij niet zeker is dat ik het ga volhouden, wil hij alles wat een relatie inhoudt hebben, zonder het formeel een relatie te noemen. Ik zou mij dus eerst moeten bewijzen.

Hij geeft wat dat betreft gemixte signalen af. Want aan de ene kant is zogenaamd alles goed en vindt hij me geweldig, aan de andere kant als ik niet gezond ga worden, dan wordt het niets. Zo valt hem alles op, als ik bijvoorbeeld de trap niet neem of iets in zijn ogen verkeerd eet of drink. Een dag niet gesport heb en oh ja dat ik positief vertelde dat ik eerder veel was afgevallen, hoorde hij alleen maar uit dat ik dus jojo.

Hij wil dus “iets” met mij beginnen maar te gelijkertijd ben ik onvoldoende en zou hij mij al willen veranderen. Dat is al niet okay!

Maar was het alleen maar mijn gewicht. Hij schijnt een simpele levensstijl te hebben. Dus wat ik koop, wat ik kijk, waar ik heen ga, hoeveel ik mijn telefoon gebruik, wanneer ik ga slapen, hoe met HEM om te gaan, zijn allemaal BELANGRIJKE dingen voor hem en daar zou ik dan al aan moeten gaan voldoen.

Hij vergelijkt situaties met zijn ex en is daardoor extra kieskeurig. Ik merk dat ik niet alleen een soort druk voel, maar ook dat ik hem verkeerd heb ingeschat. Hij is vaak aardig, maar niet zo lief en empatisch als ik dacht.

Het idee dat dit mijn toekomst zou zijn, waar hij spring zegt en ik vraag hoe hoog, ga ik niet gelukkig van worden.

Even de dingetjes die ik al gedaan heb voor hem: Lange wandelelingen? Sure ik koop dure wandelschoenen. gezond vegetarisch eten? Tuurlijk ook ik eet minder of geen vlees. Je wilt dat ik 3 dagen in de week ga sporten? Ok, ik neem een abonnement op de sportschool (deze heb ik gelijk weer afgezegd. Zit nergens aan vast). Ik durf niet eens wat anders dan water te pakken of hij keek me al raar aan.

Ik wou graag dat dit ging werken, want het begin tussen ons was zo leuk. De dagen samen waren ook fijn. Nul irritaties of dingen die ik aan hem wou veranderen. Ik dacht juist dat we een positieve invloed op elkaar zouden kunnen hebben.

Ik heb hier trouwens nog niet eens verteld dat hij redelijk pessimistisch in het leven staat. Als hij dingen in het nieuws ziet dan is de drang bij hem erg groot weer naar het buitenland te vertrekken. hij heeft daar een sterke mening over en ziet eigenlijk het leven vooral verkeerd gaan.

my god.. voel je je energie al wegstromen na het lezen van al dit? Dan kan hij wel ontzettend knap en intelligent zijn, maar damn ik kan dit niet hoor.

Het fijne is nu wel dat ik een beslissing heb genomen niet uit emotie maar vanuit een helder brein in combinatie met mijn hart. Daardoor heb ik niet het gevoel spijt te gaan krijgen. Ik moet hem de vriendelijke mededeling nog doen, maar dat komt later vandaag. Ik wil niet meteen zijn hele werkdag verpesten.

Het rare is wel dat hij opeens vanochtend weer heel lief was. Zoals in het begin. Het telefoongesprek heeft hem duidelijk veel goeds gedaan. oeps. Ja ik was ook wel erg meegaand. Het was nogal overheersend en daar ben ik gevoelig voor. Toch zou ik nooit over mij heen laten lopen.

Ik ga jullie op de hoogte houden.

Als een kaartenhuis stort alles in.

Opeens kan je leven veranderen en niet veel later kan alles weer teruggenomen worden. Ik vraag mij wel eens af wat het nut dan is geweest. Was het puur de ervaring? Die ervaring kost dan wel een hoop instabiliteit.

Ik was tevreden met wat ik had omdat ik niet meer gewend was hoe het ook zou kunnen. Ik was niet super gelukkig, maar gelukkig genoeg. Ik was dankbaar voor wat ik had.

Nu weet ik hoe het ook kan zijn. Een leven met meer mensen, meer liefde, meer activiteiten, meer spanning, meer geluk.
En het is niet alleen het gemis van deze dingen en zelfs niet het feit dat ik deze dingen niet zomaar weer ergens anders kan vinden, maar de grootste verandering is dat ik ben gaan twijfelen of ik misschien zelf het grootste probleem ben.

En als ik dat ben, is er dan überhaupt ooit een kans van slagen?

Je zou kunnen zeggen dat het 2 voor 12 is. Ik ben nog niets verloren, maar ik zie het gebeuren omdat te veel dingen niet kloppen. Ik ben er ongelukkig door. Doorgaan zou betekenen dat ik akkoord moet gaan met dingen waar ik niet achter sta of mij niet goed bij voel. Zou betekenen dat ik anders moet zijn en mezelf vaak ook inhouden. Maar als ik het probleem ben, zou dat dan juist niet goed zijn? Waarom ben ik dan zo verdrietig? Waarom nijg ik erna alles weg te gooien als het zo moet?

Maar ben ik dan gelukkig? Als ik alles weggooi? Ik zeg niet dat ik dat niet aankan of dat het leven dan daarna niet leuk zal zijn, maar ik ga terug naar wat ik had. Wat ik jaar in jaar uit al doe en waar ik uiteindelijk niet ECHT gelukkig van wordt.

Ik ga het dus afwachten. Dit is mij tot op heden nooit gelukt omdat ik een alles of niets persoon ben, maar ik moet weten in hoeverre mijn onzekerheid, angst een rol speelt in hoe ik de dingen zie en voel, alles weggooien kan altijd nog.

En zelfs al is alles gedoemd om te mislukken, het op een “veilige afstand” afwachten zorgt misschien wel voor een zachtere landing.

Het gaat goed! Eten & de liefde & creatief

Mijn laatste blog was van 25 oktober en daar was ik bijna 10 kilo afgevallen.
Vandaag 10 november ben ik om precies te zijn 12,5 kilo afgevallen. YES!

Eten en bewegen gaat steeds beter en steeds meer vanzelf. Ik vind het wel steeds lastiger worden om af en toe wel mezelf toe te laten wat lekker en meer te eten. Vooral omdat ik weet dat ik dan de volgende dag een kilo erbij heb en het een paar dagen duurt voordat deze er weer af is.

Toevallig eergisteren weer gebeurd. Toch 1 echt slechte maaltijd. Ik voelde me er gister meteen ziek door. Letterlijk. Fysiek. Moe de hele dag, hoofdpijn en gewoon niet helemaal happy. Toch als ik terugkijk naar de keer ervoor dat ik mij heb laten gaan, dat was 17 oktober. Dat valt dus wel mee.

Vandaag stond ik op de weegschaal en ben weer terug op waar ik een paar dagen geleden was. Top dus.

En dan de liefde. Sinds mijn laatste blog bericht heb ik al 2x afgesproken met een hele leuke man. Hij woont niet echt in de buurt, dus we zien elkaar eens per week, maar wat hebben we het leuk! Gezond leven is voor hem erg belangrijk. Dat ik te zwaar ben vind hij niet erg, als ik een gezonde levensstijl ook maar belangrijk vindt. En nee don’t worry hij bepaald niet wat ik eet of hoeveel ik beweeg. Hij zegt daar ook niets van. Zou heel raar zijn als hij dat wel doet, maar hij motiveert wel.

Zo hebben we afgelopen zaterdag bijvoorbeeld 1,5 uur in het bos gewandeld. Dit ging zo samen veel makkelijker dan gedacht. Ik was daarna ook niet moe. Ik gaf wel eerlijk toe dat ik het gênant vindt dat hiermee wel bovenwater komt hoe slecht mijn conditie is. Wandelen en flink praten is voor mij niet makkelijk zonder dat ik erbij hijg. haha. Gelukkig viel het wel mee en hoe meer ik dat gevoel van schaamte losliet, hoe beter ik mij voelde.

We willen er beide voor gaan! voor elkaar dus. Een hele stap. Er is nog niets aan hem wat ik niet leuk zou vinden. Of nouja 1 ding misschien. Het is nogal een goeddoener. Voor mens, dier en milieu. Hij is niet super avontuurlijk, maar 3 a 4 maanden ergens ver weg gaan om daar mensen les te geven is iets wat hij eens in de zoveel jaar wel doet. Hij heeft om die reden zelfs jaren in het buitenland gewoond. Ik heb duidelijk gemaakt dat ik mijzelf dat niet zie doen. Ook als hij voor een half jaar of langer weggaat, dat ik dat respecteer en steun, maar dat dat wel het einde voor ons zou betekenen.

Dat begreep hij gelukkig wel en dankte mij voor mijn eerlijkheid.

Oh en verder de kunstenares waar ik een paar weken terug over vertelde. Nou ik ben er al 2x 3 uur geweest en ga er vanmiddag weer heen. Het is alles wat ik er van hoopte en meer. Ontzettend leuk om bij haar les te volgen. Super gezellig ook! Ik kijk er iedere keer weer naar uit. En ik heb nu al mooie dingen gemaakt. Ze doet dus aan “dotten”. Dat is een schildertechniek. En zo heb ik bijvoorbeeld al een yin yang kaarsenhouder gedot en een boekenlegger. Ik ben nu bezig met een “home” sign.

Mijn leven voelt dus aardig wat veranderd met de kilo’s minder, een nieuwe liefde en een nieuwe hobby.
Ik merk wel dat mijn moeder er niet tegen kan. Vanochtend werd dat wel erg hoorbaar aan de telefoon. Dan probeert ze overal wat slechts in te zien. Voor mij een teken om meer afstand te nemen en haar minder te vertellen. Dat soort negatieve energie moet geen invloed hebben op mijn leven.