He bah..

Het gaat zo slecht..

GRAPJE! Ik ben bijna 10 kg afgevallen. 9,8kg op het moment, maar die 10 kilo zal niet lang op zich laten wachten.
He wat fijn! Ik merk ook dat mijn lichaam eindelijk begint te wennen aan minder eten. Het gaat niet meer zo extreem protesteren. Nu eet ik ook nog steeds normaal. Het dagelijkse doel blijft onder die 2000 kcal te blijven en iets te bewegen. Vaak simpelweg gewoon ff de deur uit te gaan en iets gaan doen. Ik weeg nu trouwens 156,7 en volgens mij in mijn laatste blogpost zo’n 10 dagen geleden was dat 158 nog wat. Prima dus! 2 kilo eraf weer.

Nog meer nieuws. Nieuwe mensen ontmoet! Vrienden hadden mij uitgenodigd anderhalve week geleden om mee te gaan op een soort open atelier route. Dan ga je dus kunstenaars af. Dat was leuker dan verwacht. Met 1 kunstenares zelfs zo’n goede klik (zowel haar kunst als met haarzelf), dat ik er sinds vorige week les krijg. Afgelopen woensdag 3 uurtjes les gehad en aankomende woensdag krijg ik 2 uurtjes les. Super leuk! Het is schilderen met zo’n dot techniek. Super leuk!

De man over wie ik het de vorige keer had is ook nog in beeld. We hebben nog niet afgesproken, maar gaan dat wel aankomend weekend doen.We hebben echt al over van alles en nog wat gepraat en het voelt super goed! Dit zou wel eens een blijvertje kunnen zijn. Zeer intelligent, empathisch, goeddoener (zowel werk als privé), grappig, aantrekkelijk.
Hij weet ook van mijn overgewicht af en het feit dat ik niet werk. Met beide een steun! Vooral het gewicht. Hij is vegetariër (natuurlijk.. welzijn dieren en natuur haha) en best wel sportief en heeft er alle vertrouwen in dat met gezonde voeding en mooie wandelingen en fietsroutes, ik zo afval. Al heeft hij mij meer dan duidelijk gemaakt dat ik prachtig ben zoals ik ben en hij absoluut niet verwacht dat ik vegetariër wordt. Allemaal dingen waar ik mij ook al bewust van ben. haha. Ik bedoel ik heb geen man nodig die mij dat verteld, maar het is wel het soort antwoord wat je hoe dan ook van iemand hoopt te krijgen.

Verder verkocht ik dit weekend iets via marktplaats. Laat ik nou toevallig de persoon die wat kwam ophalen kennen! Toeval bestaat eigenlijk niet denk ik je dan. Want ik heb ooit met deze vrouw een leefstijl cursus gedaan voor ons overgewicht. De cursus was geen succes en zijn beide gestopt een paar jaar terug, maar ze vertelde dat ze heel leuk een paar keer per week van die groepslessen in het water aan het doen was en dat ze iemand zocht die het leuk vond om ook mee te gaan. Nummers uitgewisseld en ik denk dat ik vandaag maar eens een berichtje ga sturen. Zij is minstens zo dik als ik en kan dat ook en heeft er veel lol in. Dan zou het voor mij ook wat kunnen zijn.

Ook was ik deze week geïnspireerd geraakt zelf nog creatiever te zijn en heb een mooi schilderij geschilderd. Ik ben er oprecht trots op. Ik laat misschien later wel een plaatje ervan zien.

Lichamelijk merk ik dat ik meer energie heb. Ik heb het idee dat dat minder met het gewicht te maken heeft, maar meer met mijn gezondere eetpatroon. Een vriendin merkte ook op dat ik makkelijker en sneller liep. Ook wat ik minder snel moe. We lopen nu regelmatig zo een uurtje buiten. Of dat nu een rondje in de wijk is of naar de markt. Hartstikke gezellig.

Anyways.. er is dus best veel gebeurd in korte tijd. En ik merk dat ik mij goed voel. Nieuwe contacten en nieuwe hobby’s zijn zo belangrijk! Die kunnen een groot verschil maken in hoe ik mij voel en hoe ik voor mijzelf zorg. Ik heb bijvoorbeeld door ziekte en vakantie sommige mensen in mijn leven even niet gezien en ook dat heeft een positieve invloed.

Ik hoop dat jullie allemaal ook een goed weekend hebben gehad. Ik ga vanochtend vrijwilligerswerk doen, dus ben weer heerlijk druk.

Update gezondheid | Ben ik nog steeds goed bezig? | en ik ga weer daten?

Ongeveer een week geleden schreef ik mijn laatste blogpost en was ik zo ontzettend blij eindelijk in die 159 te zitten.
De afgelopen week had ik moeite in die 159 te blijven.

Mijn lichaam heeft het lastig. Deze week uitte zich dat in obstipatie en een 9 dagen duurde menstruatie.
Ik begin steeds meer te begrijpen waarom er door artsen en professoren wordt gezegd dat het heel lastig is om van morbide obesitas af te komen. Zeker als je het alleen doet zonder operatie of iets.

Het gaat zoveel verder dan het hebben van lekkere trek of zelfs afkickverschijnselen. Het is niet alleen patronen doorbreken of meer gaan sporten. Je hele lichaam heeft het idee in een soort achtbaan te zitten en gaat alle kanten op en wil er graag bij de volgende stop uit.

Mijn lichaam lijkt niet te begrijpen dat ik geen beer ben die een winterslaap hoeft te houden en de wereld is als het goed is voorlopig nog niet aan zijn einde, dus ook daar hoef ik geen vetreserves voor op te slaan. Ook hoef ik niet te jagen voor eten, dus waarom verzet mijn lichaam zich zo? Het is toch apart hoe het lichaam wel alles wil vasthouden, maar niet doorheeft hoe ongezond dat is als je veel te veel vasthoudt?

Anyways.. Ik ben de strijd aangegaan. De assistente van de huisarts gesproken en die heeft een receptje macrogol en elektrolyten uitgeschreven die ik een paar dagen geleden heb opgehaald. Van die poederzakjes die je in een halfglas water doet en dat iets was laxerend werken. Gelukkig werken deze en kan ik weer makkelijker naar de toilet. Al moet ik nog steeds vrij weinig en heb ik sinds gisteravond een beetje last van een opgezette buik en buikpijn.
Ondertussen ook niet meer ongesteld.

Het goede nieuws is dat ik vanochtend op de weegschaal stond en 158,5kg weeg! YES! in de 158! maar nog belangrijker, de eerste 8 kilo (in 4 weken) is er af!!!!! 10% van wat ik ongeveer wil afvallen is eraf. Super trots!

Nog meer goed nieuws is dat ik merk dat ik gewend aan het raken ben aan mijn nieuwe patroon. Ik ben nu ongeveer 4 weken bezig met ups en downs, maar de basis zit goed. Dit betekend niet dat het mij makkelijk afgaat, want het is nog steeds wel iedere dag een struggle het juiste te doen, maar ik begin gewend te raken aan wat ik aan maaltijden eet en de grote van de porties. Ook is er meer regelmaat.

Nog iets positiefs; ik beweeg wat meer. De hometrainer staat nu in de woonkamer. Ondanks dat ik een conditie van niets heb, ga ik nu toch meerdere keren per dag even 5 a 10 min flink fietsen en ook dit wordt steeds iets makkelijker. Niets te geforceerd, want dan gaat de lol erbij mij snel af, maar telkens als ik zin heb even op dat ding zitten terwijl ik toch een serie aan het kijken ben.

Nog meer motivatie; ik krijg nu nog eens extra 20 euro per kilo afgevallen van mijn vader. haha. Hij wil zo graag meehelpen en weet niet hoe hij anders voor motivatie kan zorgen. Het leuke aan die 20 euro is dat die iedere dag weer dichtbij genoeg is om te denken “ja.. Als ik dit slechte nu eet, dan krijg ik morgen dat geld niet”. De keuzes die ik per dag maak, hebben dus direct invloed. Waarbij 5 kilo het een stuk langer duurt en verder weg is. Het motiveert dus wel om per kilo wat te geven.

Wel jammer dat het bij mijn vader die goed gaat met gezond leven. Hij moet een kilo of 10, wat een stuk lastiger is en waarvoor je meer moet doen om af te vallen, maar los van de kilo’s, vooral het doorbreken van patronen lukt hem nog niet. Zo snackt hij vooral in de avond te veel. Het typische overdag te weinig en onregelmatig eten en dan s avonds snacken.

Ik ben mij van de avond altijd wel extra bewust. Als je wat slechts eet, doe dat dan zo vroeg mogelijk op de dag. De avond kan een hele dag goed doen zo snel verpesten.

Nog meer nieuws.. Ik heb een leuke man ontmoet op Lexa. Nee nog niet in het echt en de kans dat het wat wordt is natuurlijk dan nog zeer klein, maar we zijn aan het appen, het is gezellig. Alle belangrijke maar tikje ongemakkelijke dingen zoals wat ik in het leven doe en waarom en het afvallen weet hij al van. Het zijn ook geen dingen waar ik mij voor hoef te schamen, maar het hebben van een uitkering en te dik zijn, zijn nou niet bepaald de meest sexy onderwerpen en er zijn er genoeg die zich dan anders voordoen uit onderzekerheid.

Ik kan geen extra stres of nare gevoelens gebruiken in het proces waar ik nu in zit. Zoals de titel van mijn blog “gezondheid voor alles” eigenlijk al aangeeft, is dit waar het nu om draait voor mij. Ik ben verantwoordelijk voor mijn gezondheid, wat betekend dat ik niet alleen de gene ben die het werk doet, maar ook de “Gatekeeper” ben tegen negatieve invloeden van buitenaf. Of dit nu van vreemde, dates, vrienden of familie komt.

Fijn weekend allemaal!

Mini mijlpaal!

Yes Yes YES! Ik ben uit de 160! EINDELIJK! Nouja.. Eigenlijk ging het relatief snel, maar mentaal is dit toch wel lekker! Ik ben nu sinds 18 september in totaal 6,6kg afgevallen.

Ik denk dat ik vooral gerustgesteld ben dat ik überhaupt weer afval. Ik herinnerde mij van 5 a 6 jaar terug dat gek genoeg wanneer ik ongesteld ben, afvallen makkelijker gaat. Dat terwijl voor veel vrouwen dat juist een periode is waar ze aankomen of gelijk blijven.

Omdat hormonen veel meespelen bij het afvalproces, ga ik bijhouden of bij mij de week ervoor het afvalproces stagneert. Dit was nu wel het geval. Op zich niet heel raar als je bedenkt dat ik ook altijd de week er voor migraine heb. Het zou wel eens allemaal met elkaar in verbinding kunnen staan.

Waar ik misschien nog het blijste over ben is mijn mindset. Een paar dagen geleden was deze gezonde mindset echt volledig verdwenen zoals ik in mijn vorige post al zei. Het deed me niets meer wat en hoeveel ik at. Ik was in die 4 dagen bijna 2 kilo aangekomen. Gelukkig zijn dat voor een deel ook kilo’s omdat ik letterlijk een buik te vol met eten had. 1 dag opletten en in de ochtend weer een lege buik hebben en daar ik alweer een hoop vanaf. Het heeft mij 3 dagen gekost om niet alleen terug te zijn waar ik was, maar zelfs dus wat meer. Iets meer dan een week geleden vertelde ik dat ik 6 kilo was afgevallen en dus 160,5 woog. Vandaag na een moeilijke week is dat 159,9.

Iets wat ik moeilijk vond afgelopen week was het bijhouden van mijn dagboek en schema.
Sinds begin augustus hou ik een dagboek met veel plezier bij en sinds ik begonnen ben met afvallen (18 sep) hou ik een schema bij waar ik iedere dag opschrijf wat ik weeg, hoe het die dag is gegaan, hoeveel ik nog moet en dan heb ik nog een leuk vakje voor een stempel. De dagen dat ik goed heb gegeten geef ik mijzelf een stempel. Misschien wat kinderachtig, maar ik zet in de avond met trots die stempel en als ik hem niet kan geven dan ben ik er tenminste open en eerlijk over. Geen smoesjes. Ook niet naar mezelf. Maar nog veel handiger, ik zie in 1 opslag welke dagen ik het moeilijk had. Handig om misschien in de toekomst patronen in te herkennen. Nuttig voor als ik ooit toch meer hulp nodig heb.

Op een iets minder bollere buik (omdat deze niet altijd meer zo vol zit) na, merk ik niets van die 6,6 kg. Maar mijn gewrichten zullen voor iedere kg dankbaar zijn. Net als mijn hart. Ik heb nergens nog problemen mee, maar ik kan mij zo voorstellen dat met al dat gewicht ze het zwaar hebben om mij letterlijk overeind te houden.

Anyways.. Thanks voor jullie lieve berichten. Ze helpen en steunen! En ben blij dat ik hier mijn verhaal kan delen.

De fout ingegaan

Het gezond eten heb ik de afgelopen dagen vrijwel compleet laten vallen. Hierdoor ook wel iets aangekomen. Behalve dat ik mij de afgelopen week echt helemaal niet lekker voelde. Ziek en veel migraine, heb ik eigenlijk geen andere reden waarom het toen niet vol te houden was en nu ik weinig problemen heb om het gezonde eetpatroon vast te houden.

Ik begon mij na een dag of 3 relatief ongezond eten wel zorgen te maken over waarom mijn gevoel zo veranderd was. Waarom het mij helemaal niets meer uitmaakte en hoe ik met dat in mijn achterhoofd terug moet naar wat ik deed.

Maar wat blijkt? Lichaam en geest zijn inderdaad met elkaar verbonden. Het begon vorige week met dat mijn gewicht stilstond. Wat bijzonder is als je zo zwaar weegt en gezond leeft. Gelukkig is dat is nu niet meer zo. Ik val weer af. Mijn lichaam lijkt letterlijk de ziekte los te laten samen met gewicht. Mijn gevoel was al ten positieve veranderd voordat ik wist dat ik weer iets was afgevallen, dus dat heeft mijn gevoel niet veranderd. Maar het laat wel zien dat als mijn lichaam het zwaar heeft, mijn geest/hoofd, dat dus ook heeft.

Ik zie het maar als 2 voor vooruit en 1 stap terug achtig iets. Ik ben nog steeds afgevallen, maar niet die 6 kilo meer. Dat komt gauw genoeg weer en meer! Daar heb ik alle vertrouwen in.

Ik weet nu ook voor de volgende keer dat als ik weer ziek ben of langdurig migraine heb, ik liever voor mijzelf moet zijn en mijn verwachtingen iets moet temperen. En misschien zelfs mijn eetpatroon iets moet aanpassen. Afvallen is dan even niet het belangrijkste.

Het rare is dat ik weet hoe dramatisch ik overkom. Helemaal omdat ik in feite pas net begonnen ben, maar het voelt zo dramatisch omdat in een paar dagen tijd mijn gevoel en mijn mindset compleet waren veranderend. Als dag en nacht. Dat was frusterend. En nu is dat weer gebeurd, maar ten goede. Ik vind mezelf op het moment gewoon niet betrouwbaar en stabiel als het gaat om het hebben van een gezonde levensstijl.

De ene dag kan ik ergens overtuigd van zijn en de volgende dag kan dat compleet zijn veranderd. Het voelt ook al alsof ik een eeuwigheid bezig ben, terwijl dat niet zo is.

Anyways. Ik voel me een stuk beter. WE GAAN DOOR! Yes!

Mijn gewicht stagneert. :(

Dit is zo ongelofelijk demotiverend. Ik ben weer herinnerd waarom de vorige keer toen ik net was begonnen met afvallen en ik ziek werd, de kilo’s er weer bijgekomen zijn.

Ik weet niet of het hormonaal is, omdat ik slechter slaap, ziekjes ben of dat mijn hele lichaam in protest is, maar ik val al dagen niet meer af.

En dat terwijl iedere dag het weer knokken is om maar niet te veel en te slecht te eten. Heel simpel gezegd, ik kan NIET beter doen dan dat ik nu doe, anders hou ik het niet vol. Ik kom niet eens aan de 2000 kcal wat betekend dat ik ben dan gehalveerd ben ben mijn kcal inname. Ik zit aan mijn limiet voorlopig.

Als ik hier al niet meer mee afval en blijf haken op 160,5 kg, dan weet ik het ook niet meer.
Ik moet ook niet zo vaak meer naar de wc en ga met rammelende maag naar bed.

Dit werkt zo demotiverend! Afgelopen week ging zo goed omdat ik iedere ochtend een soort van beloning zag op de weegschaal. En ja er wordt wel gezegd ga er niet dagelijks opstaan, maar 1, dat geldt vooral voor mensen die maar een paar kilo moeten en waar het afvallen dus veel langzamer gaat. 2, de weegschaal in de ochtend is wat mij motiveert. Ik heb dat nodig.

Natuurlijk geef ik niet op, maar als ik maandag nog steeds op die 160,5 zit terwijl ik netjes eet dan neem ik een kleine break van 1 lekkere maaltijd waar ik even niet tel wat ik binnenkrijg. Maar ik hoop van harte dat de aankomende dagen ik onder die 160 ga komen. Zo dichtbij die 159 en toch ook nog zo ver weg op dit moment.

Oh en ik heb ook nog migraine gekregen vannacht. Het zit weer even niet mee. @$@#%$%#$#%$!@#!@#!!!!!!!

Ik kan mij ook niet herinneren dat dit mij 5 a 6 jaar geleden gebeurde. Toen was ik een hoop afgevallen en begon ik zelfs een kilo of 15 lichter dan nu. Zou het dan ook de leeftijd zijn? 24 of 30? Het zal in ieder geval niet meehelpen.

En het is niet eens alleen dat ik niet afval. Ik merk helemaal niets van die 6 kilo. Ook niet dat ik nu al zo’n 12 dagen gezonder eet. Ik voel me ziek en rot van binnen. Ik voel me zo rot dat ik wel kan huilen en dat doe ik ook regelmatig.

Misschien dan toch afkickverschijnselen? Is dit waarom het zo moeilijk is om van morbide obesitas af te komen? Mijn mentale gezondheid begint er nu ook door te lijden. En ja dat ik een of ander virus weer onder de leden heb werkt ook niet meer. Ik ben zo ongelofelijk moe van het ziek zijn.

Lichaam en geest zijn op het moment in slechte staat. Ik weet dat gezond eten en bewegen het middel zijn om hieruit te komen, maar ze voelen nu aan als mijn ergste vijand, omdat zij dit veroorzaken.

Ik beloof ik ga door. Maar ik heb het lastig. Dit is niet wat ik had verwacht. Ik had verwacht dat de struggle met junkfood het lastigste zou zijn. Het nee daar tegen zeggen. Maar het is puur onderdeel van iets dat veel groter is.

Ik ga doorstrijden in de hoop dat mijn lichaam this new way of life binnenkort gaat accepteren, anders moet ik toch naar de huisarts om te checken of er niet wat anders aan de hand is. Maar dan wordt dan bloedprikken en dat is mijn grootste angst. Daar ben ik mentaal even niet ready voor.